به گزارش
پايگاه خبري تحليلي پيرغار، راه افتادن موجي از پيام هاي توهين آميز و شايد در ظاهر شوخي با سوژه در فضاي مجازي مدتي است که باب شده است و با همه گير شدن استفاده از شبکه هاي اجتماعي به يک امر هميشگي تبديل شده و هر بار واکنش هايي را چه از طرف شخصي که مورد اين اهانت ها قرار گرفته و چه طرفداران وي به همراه دارد.
اين موج که در ظاهر فقط شوخي و جوک است شخصيت افراد را نشانه گرفته و تبديل به يک معضل اجتماعي شده است.
جوک يا هجوهاي پيامکي
بدون شک طنز، فاخر ترين گونه شوخ طبعي است اما اين فاخر نه تنها تمسخر را در خود جاي نمي دهد بلکه بعد از به خنده درآوردن مخاطب هدفش، به چالش کشيدن ذهن وي راجع به معضلات اجتماعي است. جوک و لطيفه طنزهاي شفاهي است که در ميان عامه مردم از قدرت بالايي برخورداراند و بخش مهمي از ادبيات عامه را در بردارند. اما آنجا که رنگ و بوي تمسخر قومي يا شخصي خاص مي‌گيرند، به هجو متمايل مي‌شوند که بايد از هجو دوري کرد.
تاراج فرهنگ و شخصيت
توهيني آشکار نسبت به قوميت ها در لفافه طنز مي تواند باعث ايجاد تنش و کينه بين قوميت ها شود و فرهنگ آنان را به تاراج ببرد. اما متاسفانه پافشاري بعضي از روشنفکران براي پرهيز از اين دست جوک ها افاقه اي نکرد و کم کم اين جوک هاي توهين آميز در بين مردم جايگاه خود را به خوبي پيدا کرد، و به يک باور تبديل شد باوري که اعتقاد بسياري از مردم جامعه را با اين توجيهات، که قصد توهين کردن را نداريم و صرف خنديدن است، به بازي مي گيرد.
و اين جريان با شيبي خاص سوژه هاي خود را تغيير داد و از قوميت ها عبور کرد و اشخاص را نشانه گرفت.
درنتيجه اين عادي سازي از تمسخر قوميت ها که از گذشته مرسوم شده بود به تمسخر شخصيت هاي بزرگ انقلاب اسلامي ايران، بعد دکتر شريعتي و علماي دين رسيد و البته به اينجا هم ختم نشد بلکه اين روزها شاهد جوک هايي براي شهدا و همسرانشان و حتي مشاهير و خدمتگذاران در قيد حيات نظام هستيم.
از اتاق فکر براي توهين تا تبعيت کورکورانه
اين رفتارها که موجب جريحه‌دار شدن مقدسات، ارزش‌ها و سرمايه‌هاي ملي ما مي‌شود، بنظر مي رسد اهداف خاصي از جمله گشودن باب توهين به شخصيت ها و اختلاف افکني را دنبال مي کند. نمي توان تصور کرد اين اقدام که از طريق فضاي مجازي به آساني فراگير شده است بدون سازماندهي باشد و به همين دليل جامعه شناسان کاملا حساب شده اين جريان را مي بينند.
برخي کارشناسان معتقدند بسيار عجيب و مشکوک است که بدون هيچ بهانه‌اي، چنين موجي شکل گرفته و به سرعت صدها نوشته با ادبيات و چهارچوبي مشابه و در فضاهايي مشخص نسبت به سوژه هايي خاص منتشر شود. با اين اوصاف بدون شک اقدام مديريت شده‌اي يا اتاق فکري در لايه اول اين توهين ها وجود داشته و به واسطه نوع شکل گيري و کيفيت گسترش از طريق فضاي مجازي در دسترس، در لايه‌هاي بعدي شاهد حرکات کور توسط کاربران فضاي مجازي بوديم.
اين توصيه بجايي است که هر چيز رايج را نبايد کورکورانه پذيرفت و از آن پيروي کرد که اگر اينگونه بود هيچگاه اين قبيل جوک ها به تمام مخاطبين فرستاده و به اشتراک گذاشته نمي شد.
اما متاسفانه اين ضد فرهنگ تا اندازه‌اي در جامعه رواج پيدا کرده است که قانع کردن افراد بر نادرست بودن اين رفتار بسيار دشوار است.
تاثيرات آتشين جوک هاي تخريبي
اين نشانه گيري هاي شخصيتي علاوه بر شکستن قبح و احترام حالت تقابل نسبت به شخصيت ها، شايد بدون دليل قابل قبولي، احساسي ناروا نسبت به افراد ايجاد شود که تاثيرگذار است در عدم پذيرش نصيحت ها و صحبت هاي حکيمانه ي به جاي مانده از آنها.
و همچنين نسبت به آناني که در قيد حيات هستند هم علاوه بر همين تاثيرات، نوعي بي احترامي و تقابل رودررو صورت مي گيرد. و در نتيجه قبل از اينکه تصميم فرد يا زندگي شخص را بدانيم درباره ي وي قضاوت خواهيم کرد.
بي ترديد اين معضل آتشي است که شخصيت، فرهنگ، حرمت و عزت نفس افراد را از درون مي‌سوزاند و زماني رنجش‌ها عيان خواهند شد که نه در قالب جوک و طنز و کنايه، بلکه شاهد برخورد و پرخاش‌هاي مستقيم در جامعه باشيم.
علت و راه درمان اين تب که حرارت بالايي هم دارد بايد از طرف جامعه شناسان مورد پژوهش واقع شود و پيش از آنکه تخريب شخصيت، خرد و عزت افراد به بهانه خنديدن، هزينه فرهنگي جبران ناپذيري بر جاي بگذار از فرهنگ گفتاري و نوشتاري جامعه حذف شود.
در نهايت اگر هر فردي به پشت پرده خنديدن به اين پيام ها توجه کند اجازه پخش و ترويج را نخواهد داد و همچنين با چنين پيام هايي که به دستش مي رسد مقابله و برخورد مي کند تا به شرايط اجتماعي برسيم که اين ضد فرهنگ را از تعريف کنندگان نپذيريم و امر مذمومي در جامعه تلقي شود.
منبع: ايران اسلامي